Hoe om te gaan met Rouw en Verlies met Autisme

22 November 2019 07:15 is de dag dat mijn moeder, vriendin, begeleider, steun en autistkenner haar laatste adem heeft uitgeblazen. Sowieso is het voor iedereen vreselijk om iemand te verliezen met of zonder Autisme. Maar hoe pakte ik het op en nu nog?

 

Al maanden hoorde ik dat het steeds slechter ging, ook ging ik nog steeds iedere maand een weekend langs, ook al woonde ik niet meer bij mijn familie. Daar zag ik ook met mijn eigen ogen dat het niet goed ging, ik bespaar je de details maar ik krijg dit nooit meer van mijn netvliezen af. Vanaf dat moment ging ik maar van het ergste uit. Zo kon ik op die manier al vast mij voorbereiden op het ergste.

 

Ook deed ik veel kaarsjes branden (en nu nog) in het teken van haar. Ook brandde ik briefjes met juiste intenties erop; geen pijn meer, lekker slapen, rust, vrede, geen onzekerheden meer en acceptatie. Ook omdat ik wist dat ze het hier niet mee eens was, hoopte ik zo dat ze eindelijk rust zou vinden. Zeker toen ik te horen kreeg dat het einde oefening was. Ja, ik was alsnog geshockt: Kanker?! Hoe kon zij, degene die zo goed en puur was voor deze wereld, kanker krijgen? Ik was in deze dagen erg boos. Ik vond het niet eerlijk tegenover ons als gezin maar ook voor mezelf. Het hield in dat ik voor mijn dertigste geen moeder meer had.

 

Maar toen kwam het appje met de klap: Ze is overleden. Wat er dan met je gebeurd is zeer apart, ik lag uren in mijn bed en meer kon ik ook niet. Ik berichtte mijn werkgever dat het gebeurd was en dat ik ook even niet naar werk kwam. Ook heb ik een bericht geplaatst op mijn social media, dit was ook deels puur om mijzelf te beschermen. Niet dat mensen mij nu plat gingen bellen of appen. Ik had hier geen behoefte aan. Daarna heb ik uren gehuild, ik kon niet anders dan huilen en eigenlijk hopen dat dit een hele nare grap was. Ik besloot ook snel een altaar in te richten voor haar. Met haar favorieten parfum, make-up, lekkers en haar laatste woorden naar mij. Hierna kwamen dus vriendinnen langs en hebben haar leven gevierd met taart en thee. Ook zijn wij uit eten geweest. Klinkt misschien wat vreemd en voor sommige wat naar. Maar ik zie het leven als een feest maar ook als hij eindigt, mijn moeder heeft nu rust en geen pijn meer. Ook had ik er met mijn vriend ervoor gezorgd dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Dat geeft mij ook rust.

Hierna zijn mijn dagen met ups en downs geweest. Ik moest accepteren dat ze er niet meer was en dat ik verder moest zonder haar. En dat deed pijn; want onverwachtse verandering, geen appjes meer van haar, geen warm welkom meer als ik bij mijn familie langs kwam door haar, haar verjaardag zal vreemd zijn maar ook als wij wat te vieren hadden. Ook moest ik toch weer eens een keer gaan werken, en dat was onwijs vermoeiend maar ook fijn om weer een vast dagprogramma te hebben. Ook was ik mijn eetlust kwijt, sliep slecht en was niet happy.

De dag van de crematie was alles behalve leuk, het was een gevoel van echtheid en dat het definitief was. Wel moet ik zeggen dat het erg kleinschalig en mooi was, mooi en simpel zoals zij was. Door de muziek die zij uitkoos kan ik nooit meer normaal deze films of series kijken; The Hobbit, Lord of The Rings, Orphan Black en Gardens Of The Galaxy. Dit is waar fragmenten van werden afgespeeld ze was dol op deze films of series. Na afloop heb ik nog met familie gebak op en thee om het af te sluiten.

Nu straks ruim twee maanden verder, merk ik dat het steeds beter gaat. Ik leef niet meer in een roes en ik onderneem dingen. Ben een stuk vrolijker en heb weer mijn vaste ritmes opgepakt. Ondanks dat blijft het gemis groot, zeker omdat dit het eerste jaar zal zijn dat ze er niet meer is. En je begint nu de kleine dingen te missen zoals haar stemgeluid en haar parfum. Mensen zijn ook zeer verbaasd in mijn omgeving hoe ik alles op pak en positief blijf. Dat komt omdat ik erover praat en er open over ben, ook had mijn moeder het niet gewild om in het negatieve te leven. Toen ik met mijn vriend afscheid nam zei ze me de laatste woorden die ik vanaf dat moment altijd met mij mee zal nemen; Het komt goed.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.