Vandaag een boek in de spotlights, of is het eerder in het kaarslicht? Wat vond ik van dit boek en raakte het me?

Terwijl ik dit schrijf, zit ik in een tentje genaamd Cotton house aan de Albert Cuyp in Amsterdam. Het heeft een bohemische sfeer en ze hebben goede appeltaart. Voel mij net een hipster zo aan tafel met mijn laptop, boek en dat stukje appeltaart. Oh, en vergeet de jazz niet op de achtergrond. Het is rustig, want het is doordeweeks en het weer is niet zo best. Toch vond ik het een goede dag om wat over Dagaz te schrijven.

Dagaz is een poëzie vol met verhaaltjes over Mirjam, maar niet alleen over haar. Iedereen kan dit voelen, ervaren en ruiken wat op iedere pagina beschreven staat. Het raakt je, laat je warmte voelen of je stopt even met ademhalen. Maar ook echt even. Een mooie kaft die je doet wegdromen. Waar is dit? Wie weet ga ik denkbeeldig op die steen zitten langs het water, en laat ik mij meevoeren door de woorden die ik op iedere pagina mag lezen en ervaren.

De dood. Jezelf kwijtraken en alles wat je dacht te weten, verdwijnt in een zwart gat, is wat zij omschrijft. Ook hoe ze zichzelf weer terugvindt en doorgaat. Misschien iets wat velen herkennen maar niet echt kunnen uitdrukken. Dit is iets wat zij heel goed heeft gedaan.

Ik heb persoonlijk een aantal favorieten die hierin staan; De dood, Omarm me, De Alchemist en Ode aan eenvoud.

Mijn mening;