Dit keer gaat niet niet over mij of over mijn leven als Heks met Autisme, maar over jou Mama. Dit is een brief voor jou omdat het nu jouw tijd is om te schitteren.
Lieve Mama,
Een mooie, speciale en een altijd eigen mening hebbende vrouw. Niet op je bek gevallen zeg je wat je denkt op een opbouwende manier, iets waar veel mensen van kunnen leren. Mij altijd gesteund is alles wat ik deed en wilde. Tuurlijk moest je er altijd wat van zeggen maar je hield mij niet tegen. Zelfs de punten zoals werk, studie, relatie en uit huis gaan liet jij mij doen zoals iemand zonder Autisme.
De kleine dingen zoals ergens wat drinken, kletsen of vage internet artikelen bekijken zijn de leuke dingen. Ook de periode dat je verslaafd was aan Aliexpress doet mij lachen. Ook dat je altijd op onderzoek uitgaat of die vitamine wel juist is of alternatieven vond ik bewonderenswaardig. Je bent namelijke erg intelligent en je beschikt over zoveel informatie. Dat ik soms iets heb van jeetje, hoe weet jij dat nu weer?
Ook hoe jij omgaat met het feit dat ieder kind van jou een handleiding heeft vind ik zo fantastisch, alsof het de gewoonste zaak is dat we heel de avond over één ding kunnen zeuren, of dat we boos worden over de kleinste dingen maar jij rustig blijft. Voor een praatje of knuffel kan ik altijd terecht ook al zijn het dingen die nergens opslaan dat maakt jou niks uit.
Nu is het helaas zo dat jij in een half jaar tijd erg ziek geworden bent en knokt tot het eind. En nu nog zie ik dat je steeds maar aan anderen denkt. Even geleden was ik bij je op ziekenbezoek, deed mij pijn je zo te zien, ook met de gedachte dat ik je niet kan helpen. En nog zei je tegen mijn zusje van; wat heb je een dunne jas aan, kom ik bestel deze wel voor je. Hoe ziek en zwak je was bestelde jij dus een mooie rode poncho voor haar.
Wat ik mij ook maar blijf herinneren is dat je altijd naar vanille ruikt, ik heb nooit meegemaakt dat je een keer stonk. Altijd maar weer rook je dus naar vanille of je nou net wakker was of intensief bezig was. Zodra ik vanille ruik komen veel herinneringen omhoog. Ook je kookkunsten stellen mij niet teleur, oma’s prakje tot stamppot maak jij als de beste.
Ook hoe jij de gevechten aanging met instanties voor PGB’S tot Wajong´s is een voorbeeld voor vele. Je liet je niet gek maken door die lui en ging altijd op onderzoek uit hoe jij kon winnen. En dat lukte je ook gewoon. Ook op vele scholen ging jij het zelfde aan met docenten en directeuren en dat met succes.
Ik zal altijd met mij meenemen dat je vecht voor wat jij wil, dat je aan anderen denkt, nooit opgeeft en dat je altijd een luisterend oor bied wanneer nodig. Jij bent mijn grote voorbeeld en zal nooit meer een vrouw ontmoeten zoals jij. Je bent erg bijzonder. Ik hoop je nog voor een lange tijd bij je te hebben, want die onzekerheid hoeveel tijd we hebben is naar. Een week? Maand? Jaar? We gaan het meemaken.
Lucy
Reactie plaatsen
Reacties